Zalety otwartego prysznica
Posadzka z gresu i ściany z glazury. Coraz częściej tradycyjną kabinę prysznicową zastępujemy rozwiązaniem zarówno funkcjonalnym jak i estetycznym. Taki natrysk bardzo łatwo utrzymać w czystości, można również swobodnie decydować o jego rozmieszczeniu, najlepiej dopasowanym do kształtu łazienki. Pomieszczenie z prysznicem bez brodzika wydaje się większe i przestronniejsze. Jest to również duże ułatwienie dla seniorów i niepełnosprawnych, dla których próg brodzika jest często barierą nie do pokonania. Takie otwarte prysznice ułatwiają instalację uchwytów i siedzisk przystosowanych dla tych osób.
Prawidłowy montaż
Budowa brodzika posadzkowego uda się, gdy instalacja odpływowa będzie umieszczona odpowiednio nisko. W warstwie podłogi musi się zmieścić wpust z syfonem w stronę którego po posadzce ułożonej pod odpowiednim spadkiem będzie spływała woda. Wykonanie otwartej kabiny warto powierzyć wykwalifikowanemu fachowcowi, gwarantuje to bezawaryjne użytkowanie. W tym przypadku najważniejsza jest instalacja odpływu liniowego. To, co widać na wierzchu posadzki to właśnie odpływ. Na rynku jest bardzo dużo modeli punktowe, liniowe w kształcie litery L oraz przyścienne. Do wyboru mamy ruszty ze stali nierdzewnej, szklane oraz takie, które integrują się z kamienną lub gresową posadzką. Za sprawny odbiór wody i tak odpowiada syfon. Przy doborze syfonu uwzględniamy ilość wody, jaka będzie zużywana przez domowników. Wydajność syfonu musi być spójna z wydajnością natrysku, aby nie powstawały przestoje w odprowadzaniu wody. Najlepszy model syfonu to taki wyposażony w specjalną membranę, zapobiegającą przed szybkim odparowaniem wody, minimalizuje to wydobywanie się nieprzyjemnego zapachu. Norma minimalnej wysokości potrzebnej do zabudowania syfonu posadzkowego wynosi 5 cm, zbyt płytki będzie się dużo częściej zapychał. Ze względu na różną rozszczelność cieplną materiałów, z których zrobiona jest kratka ściekowa, oraz zaprawa stanowiąca podstawę brodzika posadzkowego konieczny jest montaż kołnierza (mankietu) uszczelniającego, który dopasowuje syfon i prawidłowo uszczelnia te połączenia. Do syfonów zamontowanych w posadzce mamy ograniczony dostęp. Możemy je czyścić tylko do góry. W większości wyciągamy kratkę ściekową i rurkę zanurzoną w syfonie, usuwamy z nich osadzone zanieczyszczenia, wypłukujemy elementy i zakładamy ponownie.
Przygotowanie podłoża
Aby zamontować syfon w wyznaczonym miejscu, wycina się warstwy posadzkowe na odpowiednią wielkość. Następnie mocuje się wpust z syfonem. Osadza się go na głębokości, która uwzględnia 2% spadek w kierunku odpływu. Syfon okłada się twardym styropianem, układa przekładkę technologiczną i zalewa to miejsce zaprawą, modelując odpowiednie nachylenie. Najlepiej korzystać z gotowej wylewki szybkoschnącej. Jeśli użyjemy tradycyjnego betonu na wyschnięcie posadzki musimy czekać ok. 4 tygodni. Spadki zazwyczaj kształtuje się w tzw. kopertę, aby woda z całej płaszczyzny kierowana była jak najszybciej do odpływu. Tylko tam gdzie syfon liniowy montowany jest przy samej ścianie i jego szerokość jest równa szerokości wnęki wystarczy jeden spadek w kierunku syfonu. Uwzględniamy go również w płytkach ściennych najniższego rzędu, które są na styku z podłogą.
Zabezpieczenie – hydroizolacja
Rozetę odpływową syfonu izolujemy taśmą uszczelniającą. Po całkowitym wyschnięciu zaprawy całą podłogę i ściany prysznica starannie uszczelniamy. Ze względu na ciągły kontakt z wodą najlepiej używać izolacji dwuskładnikowej. W taki sposób chronimy ściany i podłogę na szerokości, co najmniej 50 cm od krawędzi prysznica, oraz najlepiej do samego sufitu. Hydroizolację rozprowadzamy pędzlem, wcieramy ją dokładnie w każde wgłębienie, nakładając ruchami okrężnymi. Gdy wyschnie pierwsza warstwa (czas schnięcia podają producenci na etykiecie produktu) nanosimy drugą warstwę izolacji. To możemy zrobić za pomocą wałka. Bywa, że izolacja płynna oferowana jest w dwóch kolorach. To bardzo ułatwia pracę. Po nałożeniu drugiej warstwy wyraźnie widać czy pierwsza została pokryta w całości. Pozostałe powierzchnie łazienki (szczególnie podłogę) można uszczelnić jednoskładnikową folią w płynie.
Wykończenie
Płytki, jakie wybieramy do prysznica bez brodzika powinny charakteryzować się niską nasiąkliwością. Spadki najłatwiej zrobić przy mniejszych formatach. Ostatni rząd płytek ściennych wkleja się po ułożeniu posadzki. Płytki ścienne powinny zachodzić na podłogowe. Stosujemy fugi epoksydowe odporne na zawilgocenie oraz grzyb i bakterie. Silikonem sanitarnym uszczelniamy wewnętrzne krawędzie między posadzką a ścianą oraz przestrzenie wokół baterii. Aby odgrodzić natrysk z odwodnieniem od reszty pomieszczenia możemy zastosować tafle szkła hartowanego lub zawiesić zasłonę prysznicową.
Zestaw brodzikowy
Obecnie możemy już nabyć gotowe elementy do budowy brodzików posadzkowych, które bardzo usprawniają montaż. Zbudowane są z płyty budowlanej wyprofilowanej w odpowiednie spadki oraz z fabrycznie zamontowanym syfonem, co gwarantuje szczelność całego układu.
