Wybieramy kozę
Koza to szczelnie zamknięte palenisko zmontowane z żeliwnych lub stalowych elementów, wewnątrz którego spalamy paliwa (drewno, pelety). Najlepsze jest drewno liściaste o wysokiej kaloryczności (buk,klon, akacja, dąb, wiąz, brzoza) musi być ono sezonowane ok. 2 lat w suchym i przewiewnym miejscu aby straciło wilgoć. Pelety posiadają lepsze parametry grzewcze i mogą być podawane automatycznie, dzięki czemu urządzenie pracuje dłużej bez konieczności uzupełnienia paliwa przez mieszkańców. Kozę możemy zainstalować ją w domu jednorodzinnym, jak również w lokalach mieszkaniowych w starszym budownictwie i kamienicach, gdzie pozostały przewody kominowe po dawnych piecach. Nie trzeba jej dodatkowo obudowywać, bo jest dostatecznie estetyczna sama w sobie. Popularną kozę łatwo zamontować, bez konieczności rujnowania wykończonego pomieszczenia oraz zdemontować bez większych konsekwencji. Kupując gotowe do działania urządzenie, możemy wybierać wśród wielu dostępnych modeli i podjąć decyzję po dokładnym ich obejrzeniu. Bez problemu kupimy kozę, która zajmie niewiele ponad metr kwadratowy powierzchni i ustawimy ją jako kolejny mebel, bez potrzeby wykonania uciążliwych prac remontowych. Podłączenie do przewodu kominowego trwa 2-3 godziny. Warto oczywiście przed podłączeniem pieca zasięgnąć opinii kominiarza.
Zachować ciepło
W przypadku, kiedy koza ma ogrzewać pomieszczenie istotne jest przede wszystkim z czego wykonano palenisko. Musi być ono wykończone materiałem szamotowym – piec jeszcze długo po wygaszeniu trzyma ciepło, które oddaje otoczeniu. Dobierając piec, który będzie odpowiadał za funkcje grzewcze, zapoznajemy się z parametrami urządzenia – moc 1kW pozwala ogrzać ok. 10 mkw – czas palenia przy jednym załadunku paleniska (minimum 8h) sprawność i czas spalania (minimum 70%). W sprzedaży są modele z funkcją wtórnego spalania i dopalania spalin przy użyciu katalizatora. Kozy dopuszczone do sprzedaży muszą spełniać wymagania normy PN-EN 13240, oraz być oznaczone znakiem bezpieczeństwa CE.
Kozy stalowe
Zazwyczaj o bardziej nowoczesnym, prostym wzornictwie. Korpus zazwyczaj jest w naturalnym kolorze stali o matowym, półmatowym lub błyszczącym wykończeniu. Piece stalowe oddają ciepło wkrótce po rozpaleniu ognia, a po jego wygaśnięciu szybko się chłodzą. Temperatura ścianek stalowych jest bardzo wysoka, dlatego lepiej zbytnio się do nich nie zbliżać podczas palenia. W tym zakresie musimy bardzo zwracać uwagę na bezpieczeństwo, szczególnie dzieci.
Kozy żeliwne
Zwykle w dekoracyjnej, ornamentowej formie wyglądają bardziej tradycyjnie. Często są zdobione i stoją na finezyjnych nóżkach. Przeważnie malowane na kolor matowy czarny, lecz występują również w innych kolorach. Ten można zmienić samodzielnie, zakupując farbę w sprayu wytrzymałą na wysoką temperaturę. To doskonały sposób na odświeżenie wyglądu urządzenia. Kozy żeliwne mają nieco lepsze walory grzewcze, wynika to z grubszych ścianek i lepszej zdolności akumulacyjnej.
Przeszklone drzwiczki
Większość piecyków wolnostojących posiada przeszklone drzwiczki, które umożliwiają przyjemną dla oka obserwację płomieni. Szkło jest hartowane i charakteryzuje sie wysokim współczynnikiem odporności na wysokie temperatury. Coraz częściej oferowane jest szkło żaroodporne i samoczyszczące. Szyby bywają płaskie lub panoramiczne, gładkie lub ze szprosami. Występują modele, w których drzwiczki są niewielkie i zrobione z tego samego materiału co reszta kozy. Piec z uszkodzoną szybą nie nadaje sie do użytku, trzeba dokonać wymiany przeszklenia.
Odpowiednie miejsce na piec wolnostojący
Miejsce, w którym zamierzamy postawić piec typu koza, musi spełniać pewne warunki: podłoga pod piecem (w odległości co najmniej 60 cm od paleniska) musi być wykończona niepalnym materiałem (płytki ceramiczne, cegła, kamień). Jeśli posadzka jest drewniana, piecyk należy postawić na podkładzie z blachy lub hartowanego szkła. Koza musi być podłączona do niezależnego przewodu dymowego o średnicy nie mniejszej niż średnica wylotu spalin z kozy. Jeśli w pomieszczeniu gdzie nie ma przewodu dymowego, istnieje możliwość dobudowania komina zewnętrznego, stalowego lub ceramiczno-betonowego, jednak to rozwiązanie podnosi znacznie koszt inwestycji. Niezbędne do spalania jest powietrze doprowadzane przez nawiewnik ścienny umieszczony w pobliżu urządzenia, lub w nowszych modelach, przez zamontowany fabrycznie króciec, do którego podłącza się kanał doprowadzający powietrze z zewnątrz.
