Profile do gięcia
Do budowy ścian krzywoliniowych oraz zaokrągleń na suficie wystarczy czasami skorzystać z modeli standardowych, takich jak zwykłe profile UW przeznaczone do mocowania do podłoża, które ponacinane nożycami do blachy dają się łatwo formować. Jeśli używa się ich do budowy łuków nad przejściami, nacina się je na obu bocznych ścianach. Nacięcia powinny być równoległe do siebie, wykonane prostopadle do podstawy profilu. Najczęściej robi się je co 5 cm. przy większym promieniu krzywizny mogą wypadać rzadziej. Dzięki nim profil daje się bez problemu wyginać w łuk zewnętrzny, jak i wewnętrzny. W przypadku bardziej skomplikowanych zaokrągleń bądź łuków, lepiej użyć profili przystosowanych fabrycznie do wyginania.
Profile do ścian krzywoliniowych mają w podstawie gotowe nacięcia. Można je dowolnie formować, po wykonaniu nożyczkami dodatkowego nacięcia jednej ze ścianek bocznych. Można również zakupić profile przeznaczone do wyginania, których w ogóle nie trzeba dodatkowo nacinać. Są one ażurowe i mają budowę ułatwiającą wyginanie. Brak dodatkowych nacięć powoduje, że profile te bardzo dobrze usztywniają konstrukcję.
Do zrobienia zaokrągleń i krzywizn pod sufitem przydatne będą między innymi specjalne ażurowe profile sufitowe, które również dają się wyginać.
Wyginanie płyt
Dobór odpowiedniej grubości płyty g-k zależy w przede wszystkim od promienia zaokrąglenia lub łuku oraz możliwości wygięcia płyty. Do wykonywania krzywizn najczęściej używa się płyt o grubości 6,5 mm. Zaleca się wtedy układanie dwóch ich warstw. Można też zastosować płyty o grubości 9,5 bądź 12,5 mm. (wystarczy jedna warstwa).
Płyty g-k można formować na trzy sposoby: gięcie na sucho, gięcie na mokro oraz nacinanie. Gięcie na sucho, jak i na mokro robi się zawsze równolegle do kierunku dłuższej krawędzi płyty.
Gięcie na sucho. Przeprowadza się je zazwyczaj na zamocowanej już konstrukcji ściany, sufitu lub zabudowy. Można też wykonać wstępne wygięcie płyt na przygotowanym wcześniej szablonie.
Gięcie na mokro. Aby skorzystać z tego sposóbu, najlepiej przygotować odpowiednią formę do wyginania. Robi się to, wycinając z płyty OSB albo sklejki narysowany na niej kształt odpowiadający zaokrągleniu ściany bądź sufitu. Płytę układamy na formie, zwilżamy z jednej strony wodą i dociskamy do formy do czasu uzyskania odpowiedniego kształtu. Jeśli wykonujemy łuk wklęsły, robi się to od widocznej strony płyty, jeżeli łuk wypukły – od niewidocznej.
Używa się do tego pędzla ławkowca. Zwilżanie i gięcie powtarza się trzy-cztery razy w odstępach mniej więcej 5 min. Czynności te trzeba wykonywać powoli, starannie, nie używając zbyt dużego docisku (aby płyta nie pękła). Po uzyskaniu odpowiedniego kształtu płytę należy unieruchomić na formie i pozostawić do wyschnięcia. Dopiero suchą , uformowaną płytę mocujemy do przygotowanej wcześniej konstrukcji.
Nacinanie stosujemy jeżeli chcemy zrobić łuk o promieniu mniejszym niż 30 cm. Tak ostre wygięcie nienaciętej płyty, nawet takiej o grubości 6,5 mm, gdy robimy to na mokro, jest prawie niemożliwe bez jej uszkodzenia. W zależności od rodzaju wykonywanego łuku – wklęsły lub wypukły – płytę nacina się od strony widocznej albo niewidocznej. Nacinać można tylko elementy o grubości nie mniejszej niż 12,5 mm. Używa się do tego specjalistycznego noża do płyt
g-k bądź pilarki ręcznej. Płytę nacina się prostopadle do krawędzi. Trzeba to robić tak, aby nie uszkodzić kartonu od strony nienacinanej. Nacinając elementy nożem, wystarczy zrobić to do głębokości 2/3 grubości. Nacięcia wykonuje się w odstępach co 2-5 cm, w zależności od wielkości promienia planowanego łuku. Im jest on większy, tym rzadziej robi się nacięcia. Można też kupić płytę o grubości 12,5 mm z przygotowanymi nacięciami. Daje się ją łatwo formować i wyginać w obydwie strony.
Budowa konstrukcji ściany krzywoliniowej
Przygotowanie konstrukcji pod ścianę krzywoliniową nie różni się wiele od zrobienia takiej pod prostą ścianę działową. Pierwszą czynnością jest wyznaczenie przebiegu ściany na podłodze. Jeśli krzywizna ściany ma niewielki promień, możemy skorzystać z przygotowanego wcześniej szablonu. Innym sposobem jest wyznaczenie przebiegu zaokrąglenia, czyli narysowanie łuku, za pomocą sznurka, ołówka albo gwoździa oraz kołka do zamocowania sznura. Do łuków o dużych promieniach znakomicie nadają się gładkie rury z PCW przeznaczone do kabli elektrycznych o małej średnicy. Są na tyle elastyczne, że można je z łatwością wyginać. Po wyznaczeniu przebiegu ściany na podłodze należy przenieść ten zarys na strop. W tym celu najlepiej posłużyć się pionem murarskim lub laserem punktowym. Odpowiednio ponacinane i ukształtowane profile UW lub gotowe do ścian krzywoliniowych mocuje się do podłogi oraz stropu. W przypadku bardzo małych promieni (mniejszych niż 30 cm), mocowanie powinno być zagęszczone, aby ustabilizować krzywiznę. Profile te muszą być oddzielone od przegród taśmą akustyczną. W tak zamocowane profile UW wsuwamy profile ścienne CW. Aby zabezpieczyć profile CW przed przemieszczaniem się w konstrukcji podczas montażu płyt gipsowo-kartonowych, dobrze jest połączyć je z profilami poziomymi UW za pomocą zaciskarki. Jest to szczególnie pomocne, gdy zamierzamy giąć płytę gipsową na sucho.
Montaż okładziny
Płyty przykręca się do konstrukcji standardowymi wkrętami do profili metalowych. Podczas montażu płyty do konstrukcji ściany krzywoliniowej należy również pamiętać o tym, aby przykręcić ją do rusztu zaraz po wygięciu jej fragmentu.
