Euroklasa
Wszystkie materiały budowlane dostępne na naszym rynku powinny posiadać etykiety z Euroklasą. Odczytując symbole literowo-liczbowe, można dowiedzieć się o zachowaniu danego wyrobu w przypadku jego kontaktu z ogniem. Euroklasa określa czy materiał się zapali, jak szybko i z jaką łatwością do tego dojdzie, z jaką intensywnością będzie płonął, czy płonąc, będzie kapał lub wydzielał dym oraz jak szybko rozprzestrzeni ogień.
Aby sklasyfikować ogniowo poszczególne elementy, poddaje się je specjalistycznym badaniom i testom. Sposób ich prowadzenia jest jednolity dla wszystkich krajów członkowskich UE. Obowiązuje siedem podstawowych klas informujących o tym, jak dany wyrób przyczynia się do rozwoju ognia. Są to klasy: A1, A2, B, C, D, E i F. Najbezpieczniejsze są materiały zaliczone do klasy A1 oraz A2 i B.
Euroklasy uzupełniające
Dwie trzecie śmiertelnych ofiar pożarów spowodowane są nie ogniem, tylko dymem. Dym przeszkadza również w prowadzeniu akcji ratunkowych. Dodatkowo w klasyfikacji ogniowej materiałów budowlanych występują jeszcze litery: s i d. Oznaczenie s dotyczy ilości wytwarzanego dymu podczas spalania się danego wyrobu. Symbolem s1 objęto produkty palące się prawie bez dymu, symbol s2 oznacza, że wyrób spala się ze średnią emisją dymu, s3 mówi o tym, że zadymienie może być intensywne. Z kolei symbole z literą d mówią o powstawaniu podczas spalania się wyrobu budowlanego płonących kropli. Również i ten parametr klasyfikuje się liczbowo. Klasa d0 dotyczy produktów, które nie powodują powstawania płonących kropel (np. wełna mineralna, beton, stal). W klasie d1 znajdują się wyroby powodujące wytwarzanie niewielkiej ilości płonących kropel (np. sklejki). Natomiast w klasie d2 – materiały podatne na powstawanie wielu płonących kropel. Takie właściwości ma np. spieniony polistyren, który paląc się, może łatwo rozprzestrzeniać pożar.
Watro wiedzieć
Wyrobów budowlanych zaliczonych do klasy A1 (niepalnych) nie znakuje się dodatkowo odnośnie wytwarzania dymu i powstawania płonących kropli. Już z samego założenia wynika bowiem, że skoro produkty nie palą się, to nie mogą powodować żadnych skutków dodatkowych pożaru. Podobnie jest z produktami sklasyfikowanymi najniżej pod względem odporności ogniowej (palnymi). Tu również oczywiste jest, iż podczas palenia dochodzi do znacznego zadymienia i występowania płonących cząsteczek.
Odporność ogniowa to nie to samo co reakcja na ogień. Gdy mowa o odporności ogniowej poszczególnych materiałów lub całych konstrukcji budynku, należy rozumieć czas, w którym podczas rozwiniętego pożaru zachowają one swoje właściwości użytkowe. Chodzi tu o nośność, szczelność i izolacyjność ogniową oraz zdolności do ograniczenia rozprzestrzeniania się pożaru poza obręb jego występowania.
Reakcja na ogień oznacza sposób zachowywania się wyrobów na skutek oddziaływania na nie ognia. I to właśnie przy tym pojęciu rozróżnia się niepalność, zapalność, różny czas następowania tego zjawiska, występowanie dymu, płonących kropel itd.