Drzwi wewnętrzne mogą być ramowe i płytowe.
Skrzydła ramowe (płycinowe) opierają się na konstrukcji przypominającej ramę. Składa się ona z dwóch poziomych i dwóch pionowych belek z widocznym łączeniem. W środku umieszcza się wypełnienie składające się z paneli i szyb o różnym kształcie. Konstrukcje ramowe wykonywane są głównie z MDF i litego drewna. W skrzydłach ramowych nie wybieramy wypełnienia.
Skrzydła płytowe zbudowane są też z ramiaka, który jest niewidoczny, ponieważ znajduje się pod płytami MDF lub HDF, które stanowią zewnętrzną warstwę skrzydła. W środku umieszczone jest wypełnienie, którego podstawowym zadaniem jest stabilizacja całej konstrukcji, lecz w zależności od wybranego materiału może pełnić dodatkowe funkcje – izolacji akustycznej, termicznej, a nawet przeciwpożarowej. Wypełnienie skrzydła wewnętrznego to zazwyczaj plaster miodu, płyta wiórowa otworowa lub płyta pełna.
Rodzaje wypełnień
Plaster miodu - to nazwa inspirowana plastrami miodu z pszczelego ula. Daje nam to pojęcie, jaką strukturę ma wypełnienie drzwi. Plaster miodu to tekturowy wkład o sześciokątnej konstrukcji. Skrzydło tego typu jest lekkie, lecz nie zapewnia dobrego wyciszenia. Co gorsze te drzwi są mało odporne na wilgoć.
Natomiast największą zaletą drzwi z tym wypełnieniem jest przystępna cena.
Płyta wiórowa otworowa - zapewnia dużo lepszą izolacje akustyczną, co w niektórych pomieszczeniach jest sprawą bardzo ważną (np. sypialnia, gabinet).
Wykonane z trwalszego materiału wypełnienie jest droższym rozwiązaniem.
Jeśli mamy ograniczony budżet można wyposażyć część pomieszczeń w drzwi droższe inne w drzwi z wypełnieniem plaster miodu. Wizualnie wszystkie będą wyglądały tak samo, a tam gdzie potrzebujemy zapewnimy sobie wyciszenie.
Pełna płyta - to najczęściej modele specjalistyczne - antywłamaniowe, przeciwpożarowe, akustyczne, termiczne. Ze względu na ciężar wypełnienia wymagają zainstalowania specjalnych zawiasów, które umożliwią sprawne funkcjonowanie. Wszystko to wpływa na dość wysoką cenę.
Drzwi przylgowe i bezprzylgowe
Sposób wykończenia krawędzi skrzydła dzieli wszystkie drzwi na przylgowe lub bezprzylgowe. Drzwi w systemie przylgowym, posiadają charakterystyczne wcięcie tzw. „felc”. Dzięki temu, gdy są zamknięte część skrzydła jest schowana w ościeżnicy, widoczny jest delikatny uskok. Taki model jest szczelniejszy, ponieważ krawędź ma większą styczność z ościeżnicą. System przylgowy umożliwia łatwą regulację zawiasów i położenia skrzydła, co jest właściwością cenną zwłaszcza
w nowych budynkach, gdzie ściany mogą pracować i osiadać.
Drzwi bezprzylgowe maja krawędź prostą i podczas zamykania całe zrównują się z ościeżnicą. Skrzydła tego typu umożliwiają zlicowanie płaszczyzny drzwi
z ościeżnicą, uznawane jest to za bardziej eleganckie rozwiązanie. Można tu zastosować system ukrytych zawiasów. Bardzo dobrze prezentuje się to w nowoczesnych, minimalistycznych wnętrzach. Należy mieć na względzie, że drzwi bezprzylgowe wymagają precyzyjnego montażu, bo każde nawet najmniejsze niedociągnięcie jest widoczne.
Skrzydło prawe czy lewe?
Zanim dokonamy zakupu ustalmy, w którą stronę będą się otwierać drzwi, czyli, po której stronie zamontowane będą zawiasy, a po której klamka. Drzwi są prawe, gdy skrzydło otwiera się w naszą stronę, a zawiasy znajdują się po jego prawej stronie. Drzwi lewe mają zawiasy po jego lewej stronie. Jeśli projekt mieszkania
nie ustala kierunku otwierania drzwi lub jeśli chcemy to zmienić trzymajmy się kilku prostych zasad.
Drzwi do dużych pomieszczeń - salon, duży pokój nie straci swojej przestronności, gdy nieco przestrzeni ujmie mu skrzydło otwartych drzwi.
Z tego względu do tych pomieszczeń drzwi powinny otwierać się do środka.
Drzwi w kuchni, łazience, korytarzach, pomieszczeniach gospodarczych, garderobach – tu warto zastosować drzwi otwierane na zewnątrz, ze względu na zwykle małą ilość przestrzeni w tych pomieszczeniach. Do kuchni i łazienki, zgodnie z przepisami budowlanymi, drzwi muszą otwierać się na zewnątrz. Jest to wymóg związany z bezpieczeństwem.
Wymiary
Aby wygodnie korzystać z drzwi należy trzymać się zalecanych przez normy budowlane wymiarów. Wymiar liczony w świetle ościeżnicy musi mieć 200 cm wysokości i 80 lub 90 cm. szerokości. Jak wymierzyć otwór pod ościeżnicę? Należy zmierzyć otwór podając szerokość i wysokość pustej przestrzeni.
Ważna jest również informacja o grubości muru, która pozwoli ustalić, która ościeżnica będzie odpowiednia stała czy regulowana.
