Jaki gres na taras?
Zależy nam, aby podłoga na zewnątrz była trwała, wytrzymała i estetyczna. Stosujemy zatem płytki ceramiczne, którym niegroźny jest deszcz, wiatr, śnieg czy mróz. W związku z tym należy wybierać takie, na których powierzchni nie pojawia się rysy czy pęknięcia już po kilku miesiącach. Nie można jednak zapominać, że droga przez taras stanowi również wejście do domu i nie powinna być śliska. Przy wyborze istotną kwestią jest więc trwałość, odporność na ścieranie, nasiąkliwość i mrozoodporność.
Prawidłowe wykonanie nawierzchni
Ceramiczne wykończenie tarasów często sprawia inwestorom kłopot. Okładzina jest nieprawidłowo wykonana i po pewnym czasie płytki zaczynają odpadać. Najczęstszą przyczyna jest woda, która dostaje się pod spód powodując odspojenie elementów. Dodatkowo w wyniku różnic temperatury i wielokrotnych jej zmian cała posadzka jest poddawana zmiennym naprężeniom, czyli ciągle pracuje.
Warstwa spadkowa
Taras powinien mieć spadek 1,5-2% na zewnątrz aby woda deszczowa swobodnie ściekała na grunt i nie zalegała na płytkach. Płyta betonowa jest zwykle przygotowana bez niego. Kiedy układa się warstwę spadkową należy dopasować ją do poziomu progu drzwi tarasowych z uwzględnieniem grubości okładziny. Do wykonania spadku najczęściej stosuje się mieszanki betonowe. Aby obie warstwy dobrze związały podłoże trzeba pokryć gruntem. Wzdłuż ścian układamy piankę dylatacyjną. W uzyskaniu odpowiedniego spadku pomocne mogą być drewniane lub metalowe profile zabetonowane w płycie i ustawione na wymaganą wysokość. Po dobrym wyschnięciu warstwy spadkowej przy ścianach i w narożniki wkleić należy taśmy uszczelniające.
Powłoka hydroizolacyjna
Warstwa uszczelniająca pod płytkami nie dopuszcza wody podciąganej kapilarnie z gruntu pod okładzinę ani tej przedostającej się pod płytki z zewnątrz – w głąb tarasu. Tworzą ją cementowe szlamy hydroizolacyjne dobrze wiążące zarówno z betonem jak i płytkami. Nakłada się je za pomocą pędzla, szczotki lub pacy metalowej. W odstępie kilku godzin układa się dwie cienkie warstwy (1-1,5mm). Zaprawę dokładnie rozprowadza się tak jak gęstą farbę. Beton po uszczelnieniu szlamem wygląda jak pomalowany szarą, gumowatą masą. Hydroizolację wprowadza się na ściany domu co najmniej na wysokość cokołów.
Klejenie płytek ceramicznych
Do mocowania gresu należy stosować kleje mrozoodporne cementowe o podwyższonej przyczepności. W przypadku robienia posadzki z płytek klinkierowych dobrze jest użyć klejów do klinkieru rekomendowanych do robienia okładzin na balkonach i tarasach. Wybór zaprawy jest tak ważny, ponieważ połączenie musi być zarazem mocne i elastyczne. Ważne jest też dokładne wypełnienie przestrzeni pod płytkami, by w razie pęknięć spoiny lub płytki woda nie mogła się pod nimi gromadzić. Klej nanosimy na podłoże i cienką warstwa dodatkowo na spód płytki. Pomiędzy płytkami powinno się zostawić, co najmniej 5 mm odstępy, aby skompensować ewentualne rozszerzanie się płytek. Przyklejanie zaczynamy od zewnętrznych krawędzi tarasu. Ostatnie płytki docinamy na odpowiednią szerokość. Nie doklejamy ich na styk do ściany, tylko pozostawiamy szczelinę dylatacyjną (3-5 mm). Wzdłuż ścian wykonuje się cokół, który zasłania dylatację.
Fugowanie
Gdy klej zwiąże (zwykle na następny dzień) można wykonywać spoiny. W tym celu stosuje się elastyczne cementowe zaprawy do fugowania na zewnątrz. Ważną cechą fugi jest przepuszczalność, chodzi o odparowywanie wilgoci, dlatego nie korzystajmy z fug epoksydowych, które maja wysoki opór dyfuzyjny.
