Podłoże
Ścianka musi powstać na stabilnym podłożu, nie można jej zatem montować na parkiecie czy panelach, bo te podłogi „pracują”, zatem wszelkie drgania przenoszone byłyby na ścianę. W tym przypadku wzdłuż przebiegu ścianki należy wyciąć bruzdę o szerokości większej ok.2 cm niż planowana grubość wykończonej ścianki, bądź rozebrać pokrycie posadzki do warstwy jastrychu. Na podłodze wykończonej ceramiką, kamieniem lub wykładziną PCV ściankę można oprzeć bezpośrednio na niej.
Wybór płyty
Częstym błędem jest źle dobrany typ płyty. Wybór odpowiedniej zależy od pomieszczenia i warunków w nim panujących. W przypadku pomieszczeń narażonych na okresowe działanie wilgoci (łazienka, kuchnia) polecane jest stosowanie płyt wodoodpornych. W miejscach narażonych na zwiększone uszkodzenia mechaniczne (hol, pomieszczenia gospodarcze) najlepiej sprawdzą się płyty odporne na uderzenia. Tam gdzie potrzebna jest dodatkowa ochrona przed działaniem ognia (np. strefa kominka) zalecane stosowanie płyt ognioodpornych. Płyty g-k dostępne są w wielu wymiarach, warto wybierać większe kiedy mamy do wykończenia dużą powierzchnię, a mniejsze, analogicznie kiedy powierzchnia montażu jest mała. Wówczas nie tracimy mniej czasu (i materiału) na docinkę.
Stelaż obudowuje się 1-2 warstwami płyt. Ich grubość standardowo wynosi 12,5 mm. Cieńsze zbrojone włóknami szklanymi przeznaczone są|
do gięcia, grubsze stosuje się pod okładziny ceramiczne.
Materiały wyciszające
Jako izolację stosuje się wełnę mineralną. Dobrze tłumi hałas, jest miękka i ściśle przylega do boków słupków. Do zestawu konieczna jest taśma akustyczna (piankowa lub filcowa). Nakleja się ją na płaszczyznę profilu w miejscu jego przylegania do stropu i muru. Zapobiega to przedostawanie się dźwięku przez szczeliny.
Profile do g-k
Budując ścianki z płyt wykorzystać można zarówno profile drewniane jak i stalowe. Powszechne zastosowanie mają obecnie profile metalowe CW np. CW50, CW75 (cyfra oznacza szerokość elementu w milimetrach literka C kształt). Dopasowuje się do nich odpowiednią wielkość profili mocowanych do podłogi i stropu oznaczonych UW50, UW75. Profile wykonuje się z blachy stalowej ocynkowanej. Profile z blachy cienkiej (grubość 05,5 mm) są mało stabilne, standardowo stosuje się profile o grubości 0,6 mm. Najbardziej wytrzymałe są profile UA przeznaczone do osadzania drzwi oraz wykonywania wzmocnień rusztu w nietypowych rozwiązaniach. Dostępne są również profile z blachy ryflowanej, które są bardziej wytrzymałe niż te podobnej szerokości z blachy gładkiej. Przy montażu dopilnujmy prawidłowego rozstawu profili i docinania właściwym narzędziem. Cięcie szlifierką powoduje wypalenie warstwy antykorozyjnej, więc przycinanie profili może odbywać się tylko za pomocą ręcznych lub elektrycznych nożyc do cięcia blachy.
Kołki mocujące
Poważniejszym błędem, jaki popełnić można już na początku montażu ścianki jest niewłaściwy rozstaw kołków, za pomocą których profile UW mocowane są do podłogi i stropu, a CW do ścian bocznych. Zbyt duży rozstaw znacząco pogarsza stabilność i wytrzymałość ściany. Odległość między kołkami nie może być większa niż 1 m. Niewłaściwe jest również stosowanie zbyt krótkich kołków mocujących. Kołkiem o wymiarach 6/40 mm można zamocować element o grubości maksymalnej 10 mm. Jeśli na ścianie znajdzie się warstwa tynku o grubości 15 mm, należy zastosować kołek 6/60 mm, bo warstwę tynku wliczamy do grubości elementu mocowanego. W przypadku montażu płyt ognioodpornych nie wolno stosować kołków z koszulką z tworzywa sztucznego, korzystamy wyłącznie z kotew metalowych.
Montaż płyt
Płyty g-k łatwo docina się nożem. W przypadku cięcia kształtowego przydaje się piła płatnica a do wycinania otworów piła otwornica. Płyty przytwierdza się do profili wkrętami dobranymi odpowiednio do szkieletu drewnianego lub metalowego. Ich prawidłowy rozstaw w ściance z poszyciem jednowarstwowym wynosi 25 cm. Nie należy stosować zbyt małych fragmentów płyt, paski węższe niż 50 cm osłabiają konstrukcję. Najczęściej płyty mocuje się dłuższym bokiem w pionie, ustawienie w poziomie również jest możliwe. Poziome krawędzie płyt g-k powinny być odsunięte od siebie co najmniej o 40 cm.
