Ich zaletą jest za to uniwersalność: można je łączyć z każdym innym materiałem budowlanym: cegłą, betonem, drewnem.
Zarówno pustaki szklane, jak i luksfery zbudowane są ze szkła bezbarwnego, całkowicie przezroczystego lub matowego. Dostępne są też kolorowe – barwione w masie lub też powierzchniowo. Pustaki – matowe bądź błyszczące – mają bogatą gamę wzorów i faktur. Wzory występują mniej lub bardziej regularne, wytłaczane na powierzchni lub wtopione w szkło, wyraziste lub stonowane. Tworzą różnego rodzaju figury geometryczne, są również pustaki stylizowane na antyczne
Pustaki szklane - zastosowanie
Kształtki mają zdolność przepuszczania światła. W przypadku pustaków przezroczystych, przepuszczalność ta wynosi nawet 70-80%, co odpowiada zwykłemu, dwuszybowemu przeszkleniu. Przepuszczalność światła przez pustaki kolorowe zmienia się natomiast w zależności od intensywności barwy. Wyobrażenia projektantów wnętrz i koncepcje architektów, w połączeniu z nowoczesną technologią wykonawstwa i montażu dają nieograniczone możliwości zastosowania pustaków i luksferów. Wznosi się z nich ściany, ale także przepierzenia, całe ścianki działowe lub ich fragmenty. Wypełnia się nimi otwory okienne, bywają dobrym rozwiązaniem w ścianach, w których z różnych względów nie można zaprojektować zwykłych okien. Ze szklanych elementów wykonuje się ściany proste, o różnych krzywiznach, sklepienia i kopuły. Wykańcza się nimi balkony, tarasy, werandy, oranżerie, schody i balustrady. W aranżacji wnętrz wykonuje się z nich, kabiny prysznicowe, obudowuje się nimi wanny, wydziela strefy pomieszczeń, stosuje się je w drzwiach, przeważnie wejściowych, doświetlając w ten sposób ciemny przedpokój czy hol. Można je wykorzystać właściwie w każdym pomieszczeniu, tworząc z nich duże szklane tafle lub tylko dekoracyjne detale.
Pustaki szklane - kształt
Najpopularniejsze szklane cegiełki to prostopadłościany. Dostępne są także kształtki prostokątne, trójkątne, a nawet okrągłe, ale te stosuje się przeważnie jako posadzkowe, często z odciśniętym wzorem stanowiącym ochronę antypoślizgową. Można też nabyć pustaki narożnikowe oraz wentylacyjne. Najnowszą ofertą specjalną są świecące pustaki szklane, podświetlane dzięki diodom LED umieszczonym na ich powierzchni montażowej. Światło odbija się od wewnętrznych ścian pustaków i nadaje im wybrany kolor – w przypadku pustaków bezbarwnych. Natomiast tym barwionym w masie lub powierzchniowo i podświetlonym dowolnym kolorem nadaje się inną barwę, zmieniając tym samym aranżację wnętrza po zmroku. Pustaki podświetlane znajdują zastosowanie nie tylko we wnętrzach – wypełnia się nimi otwory okienne, buduje z nich elewacje.
Ciepło, akustyka, odporność na uszkodzenia
Doskonałe parametry izolacyjności termicznej i akustycznej osiągnięte dzięki bardzo wysokiej gęstości materiału sprawiają, że pustaki świetnie nadają się do wykonywania całości lub fragmentów ścian działowych nawet między pomieszczeniami o podwyższonych wymaganiach . Zbudowaną z nich ściankę będzie też wyróżniać duża odpornością na uszkodzenia mechaniczne, ale uwaga – wadą materiału jest jego kruchość, należy więc ostrożnie obchodzić się z nimi w trakcie transportu, rozładunku i budowy. Do dociskania używamy wyłącznie gumowego młotka, bo materiał można ukruszyć. Uszkodzonych pustaków nie należy stosować, nawet jeśli uszkodzenie po zaspoinowaniu nie byłoby widoczne.
Sposoby montażu pustaków szklanych
Pierwsza metoda, najbardziej tradycyjna wymaga użycia zaprawy do materiałów niskonasiąkliwych lub specjalistycznej klejowej do pustaków szklanych wraz z krzyżykami dystansowymi oraz zastosowania zbrojenia w spoinach poziomych i pionowych. Pustaków nie łączymy bezpośrednio z podłożem, stropem i ścianami pionowymi. Montujemy do nich, za pomocą kotew lub kołków, stalowe listwy obwodowe z elementami – poziomo i pionowo, a dopiero w powstałej w ten sposób ramie układamy pustaki. Płaszczyzny muszą być dokładnie wypoziomowane. Na koniec fugujemy, podobnie jak glazurę. Zamiast fugować, można też spoinę wyprowadzić z zaprawy klejowej do pustaków już w trakcie wznoszenia ściany.
Fugowanie spoin nie jest konieczne przy zastosowaniu metody na profile z PVC, która wygląda podobnie jak poprzednia do momentu ułożenia pierwszego rzędu płytek. Przed ułożeniem kolejnych rzędów, montujemy łączniki pionowe i pręty zbrojeniowe, a następnie zakładamy łącznik poziomy. Kolejne rzędy umieszczamy w zatrzaskiwanych łącznikach, a szczeliny wypełniamy zaprawą. Kończymy listwą z paskiem dylatacyjnym, stanowiącą element ramy obwodowej. Miejsce spoin zastępują profile (łączniki). Wady tej metody są dwie: profile z PVC są szersze (15 mm) niż spoiny w metodzie tradycyjnej (10 mm), a całość jest dość kosztowna.
Metoda stawiania ścian na sucho jest najwygodniejsza i najczystsza – po ułożeniu pierwszego rzędu, kolejne układamy za pomocą łączników z PVC lub drewnopochodnych płyt HDF, a szczeliny uzupełniamy silikonem. Istnieją tu jednak pewne ograniczenia funkcjonalne: można w ten sposób budować tylko niewielkie ścianki mocowane z trzech stron, a więc odpada stawianie tą metodą przepierzeń wolnostojących, nie połączonych z inną ścianą pionową.
