Architektura stylu dworkowego
Z zewnątrz dom niczym dworek zachowuje typowe elementy: bryłę na planie prostokąta, symetrycznie ukształtowana elewację, szeroki front, centralne wejście z gankiem wspartym na dwóch lub czterech kolumnach, obszerny dach i niewielkie okna. Bardzo ważne są detale uzupełniające klimat: zwieńczenie ścian gzymsem, powtórzenie tego samego elementu we frontonie i kolumnach, dach bez okapu, okna ze szprosami.
Zaplanowanie wnętrza
Mimo upływu lat, wnętrza w stylu dworkowym są popularne. Lubimy je, bo kojarzą się z historią, stabilizacją, meblami z duszą i sentymentalnymi pamiątkami. Bez problemu klasyczne wnętrze dostosujemy do współczesnych potrzeb. Dawniej układ pomieszczeń był nieco inny, z obszernej sieni wchodziło się do wnętrz, które były ze sobą połączone (przechodnie). Dziś w miejscu osiowo usytuowanej sieni rozpościera się przestronny hol lub salon. Po jednej stronie zaplanowana jest kuchnia otwarta na jadalnię ( kiedyś pomieszczenie zamknięte) po drugiej stronie są pokoje dzienne i łazienka, każde z pomieszczeń z osobnym wejściem. W dawnym dworku wszystko mieściło się na parterze domu, dziś zagospodarowuje się poddasze, przenosząc tam sypialnie, pokoje dziecinne, łazienki i garderoby. Dlatego ważne jest zagospodarowanie miejsca na schody. Wszystkie podłogi wykonujemy z drewna w postaci desek, parkietu lub mozaiki. Dobrze wyglądają również drewniane belki pod sufitem
Meble i dodatki
Urządzanie wnętrz w stylu dworkowym nie jest ani tanie, ani łatwe. Wymaga połączenia przeszłości z teraźniejszością. W poszukiwaniu stylowych sprzętów, dodatków, dywanów, lamp, obrazów, cierpliwie musimy przeszukiwać antykwariaty i targi staroci. Najłatwiej dobrać meble. Repliki polskich wzorów z przełomu XIX i XX wieku, można swobodnie łączyć z meblami francuskimi czy angielskimi starając się zachować dworkowy klimat. Meble nie muszą wyglądać jak spod igły, dobrze jaki widać na nich upływ czasu. W tym wszystkim ważne jest zachowanie umiaru i wyczucia, pamiętajmy, że dworki nie epatowały bogactwem, w cenie była przede wszystkim tradycja. Najważniejszym miejscem, gdzie spotyka się rodzina i odwiedzający goście jest duży pokój dzienny. Najważniejszy jest tu duży drewniany stół z kompletem krzeseł i towarzyszące mu kredensy i bufety. To strefa biesiadowania, która łączy się nierozerwalnie ze stylem życia dworkowego. Witryny uginają się od bibelotów i pięknie wyeksponowanej zastawy stołowej. Obowiązkowym elementem jest kominek z dekoracyjnym portalem, wokół którego organizujemy miejsce wypoczynkowe. Wygodne, miękkie kanapy i fotele, powinny być tapicerowane, uzupełnieniem dla nich są konsole i stoliki. W oknach zawieszamy stylowe zdobnie upinane zasłony. Firany, serwetki, obrusy –najlepiej z bawełnianej koronki. Dopełnieniem wnętrz są ozdobne, kryształowe żyrandole, lampy z abażurami i kinkiety.
Rodzinna biblioteka
Kiedyś dworek polski był nie tylko miejscem zamieszkania, ale ważnym punktem kulturotwórczym. Gromadzono rodzinne pamiątki, książki, z których kolejne pokolenia kształtowały swój patriotyzm i postawy moralne. Dziś wydzielona biblioteka może być miejscem pracy domowej dla rodziców, łączyć funkcje gabinetu w którym króluje stylowe masywne biurko. To nawet niewielkie pomieszczenie zaplanujmy w strefie zapewniającej ciszę i skupienie.
Dekoracje ścian
Ściany malujemy w zdecydowanych kolorach – błękity, ceglasta czerwień, zgniła zieleń, brązy, to gama, dzięki której osiągamy efekt przytulności. Wiekowe obrazy w stylowych ramach, rodzinne fotografie w złotych ramkach grupowane w większe kompozycje, makatki i kilimy. Tych ozdób nie można pominąć.
