Fiołki alpejskie
Cyklamen perski (Cyclamen persicum), jest byliną bulwiastą, należącą do rodziny pierwiosnkowatych, która przywędrowała do nas z południowej Europy W stanie naturalnym gatunek ten występuje również Azji Zachodniej i w Afryce Północnej. Bardzo często cyklamenowi perskiemu przypisuje się błędną nazwę fiołek alpejski. Tymczasem fiołek alpejski to zupełnie inny gatunek, należący do rodziny fiołkowatych, występujący naturalnie w Karpatach i wschodnich Alpach.
Ze względu na brak mrozoodporności cyklamen jest w naszym klimacie uprawiany jako roślina doniczkowa, kwitnąca w nietypowym terminie - od października aż do końca kwietnia. Fiołek alpejski stanowi więc doskonałą dekorację pomieszczeń w okresie zimowym. Cyklamen perski należy do roślin, których dekoracyjność wynika zarówno z kwiatów jak i liści, co jest wielką zaletą tej rośliny ozdobnej. W cyklamenowym bogactwie możemy odnaleźć kwiaty miniaturowe, cyklameny o kwiatach pojedynczych, półpełnych, pełnych, dużych, małych, białych, różowych, purpurowych, czerwonych, dwubarwnych, postrzępionych oraz pachnących.
Warunki uprawy
Fiołek alpejski dobrze się czuje w pomieszczeniu, ale tylko wówczas, gdy stoi na widnym parapecie. Inaczej jego liście żółkną i zamierają. Również zimą cyklamen wymaga jasnego miejsca. Jeśli chcemy, by roślina kwitła zimą, na początku czerwca wyjmijmy suche bulwy z doniczki i posadźmy w świeżej ziemi. Po przesadzeniu trzeba je postawić w jasnym miejscu, na oknie. Najpierw utrzymujemy glebę lekko wilgotną, a dopiero po ukazaniu się kilku liści, rozpoczynamy normalne podlewanie.
Cyklamen perski lubi stać w miejscu umiarkowanie chłodnym, bo tylko w takich warunkach wytrzymuje długo i pięknie kwitnie. Podlewanie rośliny wymaga uwagi, ponieważ nie można zamoczyć liści i kwiatów, a także wystających części bulw, gdyż szybko gniją. Woda nie może też dostać się pomiędzy nasadę łodyżek kwiatowych i liściowych. Przekwitnięte kwiaty i żółknące liście należy wyrywać. Kiedy cyklamen perski będzie miał żółte liście, podlewanie trzeba ograniczyć, a roślinę przygotować stopniowo do spoczynku.
Fiołki afrykańskie
Fiołki afrykańskie w naszych domach cieszą się dość dużą popularnością. Swym wyglądem przypominają „bukiet w doniczce”. Delikatne kwiaty otaczają ciemnozielone liście, gdybyśmy ucięli je wraz z liśćmi i przewiązali jedynie wstążeczką otrzymalibyśmy malutki bukiecik.
Fiołek nazywany jest również SaintPaulia (sępolia), nazwano go tak na cześć barona Walteran von Saint Paul St Claire, odkrył on roślinę pod koniec dziewiętnastego wieku w górach w Afryce Południowej. Oryginalny gatunek ma kwiaty w kolorze ciemnoniebieskim , ale dzięki pracy hodowców mamy, także rośliny o barwach: czerwonej, fioletowej, różowej, białej.
Zasady pielegnacji
Fiołki afrykańskie są roślinami ciepłolubnymi, dlatego uprawiamy je w doniczkach, w warunkach domowych. Sępolia lubi także nasłonecznione miejsca, jednak kwiatu nie narażajmy na bezpośrednie promienie słońca. Odpowiednio wybrane miejsce dla rośliny sprawi, że szybciej zakwitnie.
Najwięcej problemów podczas uprawy sprawia ilość oraz jakość podlewania. Należy pamiętać o tym, że nadmiar wody w podstawce spowoduje, że fiołek zacznie marnieć oraz straci ładny wygląd, gdyż pojawią się na nim intensywne, często białe plamy. Warto do podlewania stosować wodę odstaną lub przegotowaną.
Nie zraszamy liści fiołka wodą, to podstawowy błąd popełniany przez osoby uprawiające te kwiaty. Często wydaje nam się, że liście łatwo łapią kurz, że są brudne. Wtedy próbujemy zetrzeć ów osad, zraszając liście wodą. To błąd! Po takim zabiegu, liście mogą zmarnieć w oczach. Chcąc przetrzeć liście, uczyńmy to delikatnie, tylko suchą szmatką lub pędzelkiem. By sępolia była piękna i zadbana wskazane jest, by przerzedzać jej liście nawet o 50 procent. Fiołka rozmnażamy poprzez sadzonki z liścia z ogonkiem, które muszą się ukorzenić.
