Blog Fachowca

Rozmieszczenie ścieżek i ich nawierzchnię przewidujemy na początku projektowania ogrodu. Powinny pasować do stylu domu, wielkości działki, roślinności. Zrobienie przejść nie jest skomplikowane i prace te możemy wykonać samodzielnie. Warto pamiętać, że dróżki, które sąsiadują z trawnikiem układamy na równi z murawą, bo to w przyszłości ułatwia koszenie trawy. Ścieżki przylegające do rabat kwiatowych lepiej układać trochę wyżej, zapobiegnie to wypłukiwaniu ziemi z klombów na nawierzchnię podczas podlewania czy deszczu. Planujemy bieg ścieżki i w tym miejscu robimy wykop 20-30 cm głęboki i szeroki na odpowiednią wielkość. Przyjmuje się, że dróżka na dwie osoby powinna mieć 120-150 cm szerokości dla jednej wystarczy 60-70 cm. Boki wykopu warto wzmocnić obrzeżem, np. kostką granitową osadzoną na zaprawie albo specjalnymi listwami z tworzywa sztucznego. Dno wyrównujemy i nadajemy mu lekki spadek poprzeczny ułatwiający odpływ deszczówki. Ścieżki wytyczone prosto, regularnie, pasują do symetrycznych, uporządkowanych ogrodów. W ogrodach wiejskich, rustykalnych można puścić wodze fantazji. Wijące się łagodne łuki pięknie urozmaicą krajobraz.

Ścieżki ze żwiru

Dobrze komponują się z roślinami. Same w sobie skromne nieprzyciągające uwagi a jednocześnie podkreślają walory otoczenia. Wykonuje się je z kruszywa wielkości 5-25 mm o ostrych klinujących się krawędziach. Żwir o krawędziach zaokrąglonych nie jest dobry, bo kamyczki łatwo przemieszczają się i nawierzchnia jest niestabilna. Nie stosuje się również kruszywa ze skał miękkich (wapień, dolomit), bo pod wypływem warunków atmosferycznych szybko niszczeją, lasują się i tworzą zbitą warstwę. Kruszywo rozłożone w przygotowanym wykopie należy dokładnie ubić, od tego zależy trwałość nawierzchni.

Elementy betonowe

Różne kształty, wielkość elementów ich bogata kolorystyka, pozwalają dostosować betonową nawierzchnię do domu w stylu tradycyjnym i nowoczesnym. Dostępne są kostki stylizowane na stare, naśladujące bruk, kamień czy piaskowiec. Również z barwionego i odpowiednio fakturowanego betonu produkuje się detale imitujące do złudzenia bruk, deski lub podkłady kolejowe. Materiał charakteryzuje się dużą trwałością, jednak by zmniejszyć wnikanie wody i zanieczyszczeń w jego strukturę stosujmy odpowiednie preparaty impregnujące betonowe ścieżki.

Ścieżki drewniane

Najładniej wyglądają w ogrodach leśnych i wiejskich, nawiązujących do natury. Są jednak stosunkowo nietrwałe, dlatego drewno musimy poddać systematycznym zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Najdłużej wytrzymują dróżki z dębiny, znacznie krócej sosnowe i świerkowe. Upływ czasu lepiej znoszą ułożone na gruncie przepuszczalnym w słonecznych miejscach. Drewno układane w miejscach wilgotnych, cienistych butwieje i dodatkowo stwarza zagrożenie, ponieważ nawierzchnia ta jest śliska. Do wykonania ścieżek wykorzystuje się również deski budując podesty zamocowane na krawężnikach ułożonych na warstwie tłuczenia.

Ścieżki z kamienia

Szlachetne i uniwersalne pasują do każdego otoczenia. Najczęściej stosuje się kostki granitowe bardzo trwałe, odporne na działanie czynników zewnętrznych. Ponadto wykorzystuje się bazalt, porfit, sjenit o podobnych właściwościach. Ładnie prezentują się przejścia z luźno ułożonych płyt kamiennych, które układa się w odległości dostosowanej mniej więcej do długości kroku. Przestrzenie między nimi można obsadzić trawą, niska roślinnością typu rozchodniki lub wypełnić korą.