Domowa instalacja elektryczna
Domowa instalacja elektryczna niskonapięciowa jest zbiorem urządzeń elektrycznych, które są ze sobą połączone za pomocą stałych przewodów elektrycznych wykonanych z miedzi oraz są skoordynowane pod względem parametrów technicznych umożliwiających doprowadzenie energii elektrycznej z sieci do odbiorników.
Układ zasilania niskiego napięcia
W skład tego układu wchodzą przyłącze i złącza kablowe, tablica rozdzielcza, piony i linie zasilające, instalacja odbiorcza, odpowiednio dobrana liczba obwodów. Dodatkowo instalacja ta obejmuje okablowanie na stałe rozprowadzone pod tynkiem (przewody i kable elektroenergetyczne), urządzenia łączeniowe, a także zabezpieczające, ochronne, sterujące i pomiarowe.
Podział instalacji
Ze względu na typ zasilanych odbiorników wydziela się instalację oświetleniową oraz instalację siłową. Instalacja oświetleniowa zasila elektryczne źródła światła oraz przenośne urządzenia grzejne i podgrzewacze wody o małych mocach w mieszkaniach i domach jednorodzinnych. Natomiast instalacja siłowa służy do zasilania odbiorników o charakterze przemysłowym oraz urządzeń o dużych mocach znamionowych (np. podgrzewacze ciepłej wody użytkowej, kuchnie elektryczne).
Część instalacji znajdująca się za układem pomiarowym określana jest instalacją odbiorczą służącą do rozliczeń między dostawcą a odbiorcą energii elektrycznej.
W domowej instalacji elektrycznej stosuje się również podział na różne fazy, które w czasie awarii, gdy zostają wyłączone tylko niektóre fazy, zapewniają nam częściową dostawę prądu. Przyłącze może być trójfazowe (400 V) lub zasilane jedną fazą (230 V).
W budynku mieszkalnym wyróżnia się pięć typów instalacji elektrycznych
elektroenergrtyczną do zasilania odbiorców energią elektryczną
telekomunikacyją zasilaną przez konkretny zakład telekomunikacyjny i znajdującą się w jego zarządzaniu,
antenową do odbioru radiowo telewizyjnego,
domofonową i alarmową zależną od indywidualnych potrzeb,
odgromową służącą do ochrony domu przed skutkami wyładowań atmosferycznych.
Obwody zasilające
Instalacja odbiorcza dzieli się na obwody zasilające poszczególne odbiorniki. Mogą występować pojedyncze odbiorniki lub ich grupy w obrębie jednego obwodu. Każdy obwód musi być chroniony oddzielnym wyłącznikiem nadmiarowo - prądowym o prądzie nominalnym dobranym do obciążenia danego obwodu. Ilość obwodów w domu wynika z projektu. Warto również uwzględnić przyszłe zapotrzebowanie. Moc urządzeń w obrębie jednego obwodu nie może być większa niż 3,5 kW, dopuszczalna liczba punktów oświetleniowych to 20, a gniazd wtykowych 10.
Schemat instalacji elektrycznej
Przyłącze instalacji elektrycznej musi odbywać się według ściśle określonych norm i schematów. Przewody układa się wzdłuż linii pionowych i poziomych. Chodzi przede wszystkim o to, żeby ich układ był łatwy do odtworzenia. Dzięki temu unikniemy ich przypadkowego uszkodzenia. Pomocne jest też wykonanie zdjęć szczególnie trudnych, nietypowych miejsc przed otynkowaniem przewodów, ale bez planu instalacji nie będzie to wystarczające.
Przepisy tego nie określają, lecz warto zastrzec strefy przy podłodze, pod sufitem oraz w pewnej odległości od otworów okiennych i drzwiowych jako miejsca przebiegu instalacji. Będziemy w przyszłości spokojni – nie uszkodzimy przewodów, np. przy wymianie okien.
Najczęściej stosuje się przewody płaskie, mocując je do surowych ścian, a następnie pokrywa tynkiem. Do ściany przewody przyczepia się uchwytami z tworzywa sztucznego, jeśli przewody są szerokie (np. 5-żyłowe) – aluminiowymi blaszkami przytwierdzanymi do ściany małymi kołkami rozporowymi.
Innym rozwiązaniem jest poprowadzenie przewodów w elastycznych rurkach z tworzywa sztucznego (tzw. peszlach), ułożonych w głębokich bruzdach ściennych. Jest to rozwiązanie bardziej praco- i czasochłonne, a więc i droższe. Warto je zastosować tam, gdzie w razie konieczności wymiany trzeba by było niszczyć wykończenie powierzchni ścian (np. okładzinę z glazury w kuchniach i łazienkach).
