Z wodociągu do kranu
Wodę z sieci wodociągowej trzeba dostarczyć do punktów poboru w kuchni, łazienkach, pomieszczeniu gospodarczym, ewentualnie do garażu czy pralni. Zwykle prócz zimnej wody w wielu miejscach potrzebne są tez krany z wodą ciepła, a sposób jej podgrzewania istotnie wpływa na system instalacji.
Jeśli ciepła woda przygotowywana jest w odrębnych podgrzewaczach montowanych przy poszczególnych bateriach, od przyłącza prowadzi się tylko przewód z zimną wodą, a od niego podłączenia pozostałych punktów. Gdy woda podgrzewana jest w kotle lub innym wspólnym podgrzewaczu, rurę z wodą zimną prowadzi się do poszczególnych baterii i do źródła ciepła. Za nim równolegle biegnie przewód z ciepłą wodą. Czasami instaluje się przewód cyrkulacyjny, który umożliwia stałe krążenie ciepłej wody w instalacji. Wtedy nawet, gdy ta jest rozbudowana i rozległa, ciepła woda jest dostępna tuż po odkręceniu kranu.
Rury wodne prowadzi się zawsze poniżej rur gazowych i kabli elektrycznych.
Instalacja wodna z wodociągu nie może być bezpośrednio łączona z urządzeniami doprowadzającymi do niej wodę z innych źródeł.
Wodomierz
Wewnętrzna instalacja zasilana z wodociągu zaczyna się za wodomierzem zainstalowanym w piwnicy, na parterze budynku, lub w studzience na zewnątrz. Wodomierze to liczniki przepływu wody. Służą do rozliczeń między dostawcą wody a właścicielem nieruchomości. W domach wielorodzinnych umożliwiają kontrolę indywidualnego zużycia. Do wody ciepłej przeznaczony jest wodomierz w kolorze czerwonym do wody zimnej w niebieskim. Urządzenie może wybrać sam użytkownik, ale zdarza się, że zakład wodociągowy wskazuje, jaki rodzaj wodomierza musi być zainstalowany. Ważne, aby przyrząd miał wymagane atesty. Montażu dokonuje uprawniony pracownik wodociągu (w domach jednorodzinnych) lub administrator sieci (w budynkach wielorodzinnych), który zatwierdza wodomierz i zakłada na licznik plombę (zabezpieczenie przed ingerencją).
Rury, kształtki, łączniki
Na instalację składają się przede wszystkim rury, za pomocą których woda jest rozprowadzana po obiekcie, przy odpowiednim ciśnieniu i z zachowaniem wysokiej jakości. Do pozostałych elementów należą kształtki i łączniki, które łączą poszczególne odcinki instalacji oraz zmieniają kierunek przewodów.
Rury miedziane są niezwykle odporne na występowanie korozji oraz na szkodliwe działanie chloru. Ponadto mają niską grubość ścianek, więc z łatwością umieścimy instalację wodną w ścianach lub stropach. Dodatkowo rury miedziane są bardzo odporne na wysokie temperatury, to w sytuacjach krytycznych jak np. pożar obniża ryzyko ich pęknięcia niemal do zera. Miedź jest materiałem przyjaznym dla środowiska naturalnego, na ściankach rur nie osadza ja się bakterie.Rury miedziane, jako produkt najwyższej jakości są droższe od elementów z tworzyw.
Rury z tworzyw sztucznych posiadają również wiele zalet. Są stosunkowo odporne na niszczące działanie wody, dzięki temu instalacja działa sprawnie przez wiele lat. Ich atutem jest mała przewodność cieplna (trzymają ciepło w całej instalacji) i cicha praca (ich drgania nie powodują efektów dźwiękowych). Rury z tworzywa nie zmieniają zapachu, smaku ani właściwości chemicznych przepływającej wody. Rury z tworzyw sztucznych są stosunkowo tanie, lekkie (lekki montaż). Istotną wadą jest niska wytrzymałość na wysokie temperatury. Po drugie, szczególnie w miejscach klejenia może dochodzić do gromadzenia się materiału mikrobiologicznego, konieczne są odpowiednie filtry.
W jednej instalacji nie powinno łączyć się części z różnych materiałów.
Próba szczelności
Przed zakryciem rur instalację powinno się poddać tzw. próbie ciśnieniowej. Na tym etapie łatwo jest usunąć ewentualne nieszczelności. Po zakończeniu prac budowlanych, kiedy pomieszczenia są ostatecznie wykończone, potencjalną usterkę trudno zlokalizować a jeszcze trudniej naprawić. Instalacja poddawana próbie powinna być zamontowana w całości, ale jeszcze bez podłączonej armatury (kocioł, baterie, zawory itp.).
